Volgens H. Sel (1) werd het kasteel van Boom door Joris Boschart gebouwd, weinigen tijd na den aankoop der heerlijkheid (1663), en in 1671 voltrokken; doch hij zegt niet waar hij deze inlichting heeft gevonden.

Het kasteel, dat den naam droeg van ’s Heerenhoff bleef toebehooren aan Joris Boschart, Heer van Boom, en na hem aan Willem Boschart. Na dezes dood (30 September 1719), werd 's Heerenhof de eigendom van Michiel Boschart, terwijl Jakob de Heerlijkheid voor aandeel ontving. Sedert dien tijd, kwam 's Heerenhof niet meer in 't bezit der Heeren van Boom.
Michiel Boschart was met Maria Joanna Theresia de Camorra in het huwelijk getreden. Den 21 januari 1733 maakte hij zijn testament ten voordeele van zijne gemalin, voor den pastoor van Boom en in tegenwoordigheid van Jonker Carolus Ludovicus De Hoves des Estines en Jonker Jakob Cornelius Boschart. Het testament werd gemaakt « ten woonhuyse van den testateur genoemt 's Heerenhoff. »

Testament van Michiel Boschart (1733) (2)

In den naem ons heere. Amen, op heden 21 Janry 1733, compareerde voor my onderget. als pastoir der prochie ende heerelyckheydt van Boom ter presentie vande getuyghen hier ondergenoemt Jonr Michael Guillielmus Josephus Bosschaert de Boom, onpasseleyck naer den Lichaeme gesont nochtans van ziele ende syn verstant, memorie ende vyff sinnen alomme wel machtigh ende gebruyckende geleyck dat aen my onderges. pastoor ende getuyghen ten volle is gebleken, welcken Jonr voorgenoemt overdenckende den menschelycken nature Broosheydt ende datter niet sekerder en is als de doodt ende niet onsekerder als de huere der selver, heeft verclaert niet te willen sterven sonder alvooren te hebben gedisponeert van syne goederen hem by godt almachtigh op dese werelt verleent, ende heeft alvolgens geordt dit syn tegenwoordigh testament, ende ordtie van uyttersten wille, willende ende begeerende dat het selve naer syne doodt sal stadt grypen ende syn volcomen effect sorteren, 't zy by forme van testament, codicille, donatie ter cause van de doodt ofte op alle soodaenighe andere maniere als bet testament van eenen christenen mensch, het beste sal bestaen, revocerende ten dien eynde, alle andere testamenten ende dispositien van uyttersten wille, die hy comparant voor desen oot soude moghen gemaeckt, gepasseerd ofte gheordt hebben, welcken volghen soo heeft hy testateur voor eerst syne onsterffeleycke ziel bevolen inde oneyndeleycke bermhertigheydt van Godt aimachtigh ende inde crachtighe voorspraecke van alderheylighste maget ende moeder godts Maria, ende van alle Qodtslieve heyligen, ende syn sterfeleyck lichaem naer syne doodt ter geweyde aerde, inde Tombe ofte begraeff plaetse van syne voorouders laetende de maniere van begraeffenisse ter dispositie van syne universele erffgenaeme hier onder te nomineeren, hier mede comende ter dispositie van alle syne goederen, renten, penninghen, acten ende credieten, fundeelen ende alle andere effecten, meubelen ende immeubelen, haeffeleycke en erffeleycke, leenen, ende censaele ende allodiaele, hebbende ende te vercrygen, present ende toecomende, geene daer van vuytgenomen nochte gereserveert, waer ende tot dat plaetse de selve souden moghen gelegen syn ofte bevonden worden, ende van wat conditie ofte nateur de selve soude moghen wesen, alle de selve heeft hy testateur gelaeten ende gemaeckt aen syne huysvrouwe Maria, Joanna, Theresia De Camora haer noemende ende instituerende voor syne eenighe ende universele erffgenaeme geleyck hy doet mits desen, met volle recht van institutie, gebruyckende tot dien eynde de macht aen hem verleden ofte te verleyden van opene brieven van octroy die hy testateur tot meerdere vastigheydt van dit syn tegenwoordigh testament ofte ordonnantie van uyttersten wille, naementlyck op het stuck van Leenen heeft doen versoeken ende depescheren in syne majts souv. Raede van Brabant, dit seght hy testateur te wesen synen uyttersten wille ende begeerte, die hy wilt ende begeert dat naer syne doodt sal stadt grypen ende syn volcomen effect sorteren opde alderbeste maniere als voren, salva tamen legitima Liberorum, in cas dat hy kint ofte kinderen kant achterlaeten, het selve kint ofte kinderen inde selve legitieme portie in dien gevalle desgeleyckx instituerende mits desen.

Aldus gedaen, getesteert ende gepasseert binnen Boom ten daeghe, maende ende jaere als boven ten woonhuyse van den testateur genoemt 's Heerenhoff ter presentie van Joncker Carolus Ludovicus De hoves des Estines, ende van Jonr. Jacobus Cornelius Boschaert, Raedt ende Assesseur van syne Majesteydt & als getuyghen hier toe speciaeleyck aensocht ende gebeden, dewelcke van my onderget. pastoor beneffens den heere testateur ondervraeght synde ofte sy connen schryven hebben eenpaerleyck geantwoort dat Jae, ende hebben dienvolgende dese beneffens my onderget. pastoor ondert. ende waeren ondert. M. G. J. Bosschaert de Boom, C. L. Dehoves des Estines, J. E. Bosschaert, C. G. Swysen, pastoor van Boom.
Onderstont Collata Concordat cum suo originali quod attestor ende was ondert G. Swysen, pastor 'n Boom,
leeger stont Concordantiam cum copia authentica attestor, ondert J. L. Driessens nots. 1733,
nogh leeger stont Concordantiam cum copia authentica attestor onderteekent Ph. Van Hattem, nots. 1733.
Concordantiam attestor.
Verbeyst Nots., 1754.

Michiel Boschart overleed den 7 Meert 1733.

's Heerenhof werd dus de eigendom van de weduwe van Michiel Boschart, tegelijk met 's Heerenhoofd (3)  en menige andere goederen. Deze maakte, vóór den notaris P. J. Tollenaers, den 27 Augusti 1765, een testament ten voordeele van haren broeder Petrus Franciscus de Camorra.
Krachtens dit testament werd Petrus de Camorra eigenaar van 's Heerenhof en van de goederen van Michiel Boschart.

Door akte van schenking bij levenden lijve gedaan te Brussel, vóór den notaris J.B. Dejonghe, op 26 Augusti 1774, schonk Petrus de Camorra, aan Judocus Joseph Wambacq,(4) Heer van Rolland, zijnen neef, zijne « goederen gelegen onder Boom, bestaende in een casteel ofte speelgoedt gemeynelyck genoempt s' heerenhof met den hof ende alle andere ap- ende dependensien, daer op staende huysen ende landen daer aen annex ende gemeynelyck al hetgene den heere donateur onder de selve prochie van Boom is besittende, niets daer van uytgenomen ofte gereserveert; Item alnogh seker pachthof gemeynelyck genoemt Standonck met de landen, bosschen en bempden daer aen gelegen onder de prochie van Rumpst... » (5)
De nieuwe eigenaar verkocht van lieverlede al zijne eigendommen. Het kasteel werd verkocht aan Peeter Van Damme en Maria Theresia Van Reeth, op 31 October 1782.

Het verhef gebeurde op 18 November.

De volgende verkoopingen van goederen werden door Jud. Jos. Wambacq ook gedaan :
Op 29 Mei 1778, aan notaris Joannes Franciscus Mommen, schout van Schelle, en Elisabeth Petronella Verheven, zijne huisvrouw, eene partij erve voortkomende van de goederen van het hof. (6)
Op 6 Mei 1785, aan Nicolas Parasiers, meester smid, en Elisabeth Wouters, zijne huisvrouw, een huis « tusschen het huys in coop alsnu verkregen bij Cornelis Eyckmans, Junior in de westzijde, ende hetgëne van den heere verkooper als nu in huere bij Cornelis Verdonck, in de oostzijde, palende noord den hof van Peeter Van Damme ende zuyd de Vertugadinstraete. »
Op 25 November 1785, een huis « in de Groenstraete nu genaemd de Vertugadinstraete, » komende van de goederen van Michiel Boschart.
Op 24 Juli 1786, aan Peeter Van Damme, een huis «actuelyck in huere beseten door sieur Henricus De Buck, schoolmeester. »
Op 30 Juli 1787, aan Francis Huybrechts ende Maria Cornelia Meulemans, een huis, « komende van achter tegen d'erfve van Peeter Van Damme. »
Na de dood van Peeter Van Damme (7) en Maria-Theresia Van Reeth, werden hunne goederen tusschen hunne kinderen verdeeld. De akte van deeling, opgemaakt door notaris Mommen, dagteekent van 30 Juli 1814. Door deze verdeeling werd de eigendom van het kasteel veel min belangrijk; het hoorde toe aan de kinderen van Peeter Jan Van Damme (8),  die reeds op het tijdstip der akte overleden was. Het kasteei was fel vervallen en zelfs niet meer bewoond; in de laatste tijden diende het tot magazijn. De laatste overblijfsels ervan zijn rond 1850, bij het opbouwen der hedendaagsche parochiekerk, verdwenen.